این روزهای من

    سخت است و درد به استخوانت هم میرسد. در خود می پیچی و اشک می ریزی. شلوغی هیچ خیابانی تنهایی ات را کم نمی کند. هیچ مهمانی شادی غم ات را محو نمی کند. هیچ فریادی سکوتت را نمی شکند. عجیب حالی ایست عاشق این روزهای من...

کاش تو آدم می شدی!

من حوّا

...............................

پ.ن: حقیقت این است جانم، بهشت میوه و باغ نیست. حوری و پری هم نیست. بهشت آرامش عشق است. بهشت را آدمی می فهمد که حوا دارد و حوّایی که آدم دارد.

این روزهای من...

می خواهم دست خودم را بگیرم، بِبَرم یک جای دور جایی که دست هیچ کس به او نرسد. یک تنهایی خوب دلم می خواهد بی آنکه کسی نگران حالم باشد یا جویای احوالم. خسته ام و استخوانهایم درد می کند. دستم توان گرفتن این روزهای من...

تا نزدیک تو می آیم اما از گرفتن دستهای تو می ترسم. کلام تلخ تو دهان عاشق مرا می بنند. جمله های تیز و زخم زننده ات گلهای پیراهنم را چنان پر پر کرده که دوباره آمدن حمله انتحاری است. تو نا امنی، من نزدیک تو آمده ام اما دور ایستاده ام.

خواب نوشت: من از تپه ای پایین می آمدم راهی پیدا بود و تو آنجا ایستاده بودی و ....
پ.ن: خواب دیدن تو شیرین است.

این روزهای من...